jom jadi kawan saya

Thursday 10 May 2012

Manik Suci Part 3

Lepas makan tu, kitorang kemas meja sama-sama. Seronok jugak kat sini. Lebih kurang pukul 11 malam, aku dah rasa mengantuk sangat. Tak jadi nak layan mak datin berborak pasal baju-baju dia.

Baring atas katil yang empuk tu, membuatkan mata aku tak bagi peluang langsung nak berangan lebih-lebih. Tiba-tiba gelap je aku rasa. Sedar-sedar, jam loceng kat atas meja tepi katil dah nyaring berbunyi. Hmm, dah pukul 5.30 rupanya.

Hari kedua aku kat tempat baru buatkan aku rasa macam tak biasa sikit. Ye lah, belum sesuaikan diri lagi. Lepas akal aku rasa macam dah stabil, baru aku gerak ke bilik air. Aku perasan macam terang je dapur waktu tu.

Oleh kerana bilik aku ni sebelah aje bilik maklong, jadi taklah aku risau terlajak bangun pagi walaupun sampai hari ni aku belum pernah terbabas Subuh lagi.
Bila tengok maklong dah sibuk kat dapur, cepat-cepat aku solat Subuh lepas tu tak lengah tolong maklong siapkan sarapan. Macam penuh je meja pagi ni?

"Ramai ke yang sarapan kat sini maklong?" setau aku, orang dalam rumah ni berapa kerat aje. Masing-masing kuat makan kot. Hehehe.

"Datuk dengan Darian memang sarapan kat rumah dengan Datin sebab bila diorang keluar pergi pejabat, tak tahu laa pukul berapa baliknya tu" Hmm, aku belum jumpa pun dua hamba Allah tu sejak aku sampai semalam. Malam tadi pun aku terus tidur. Mengantuk sangat!

Secermat mungkin aku susun pinggan mangkuk atas meja untuk sarapan pagi kejap lagi. Bila aku pasti semua dah selesai, aku mintak diri kat maklong nak mandi. Aku dah biasa mandi awal pagi. Baru laa badan sihat. Bila badan sihat, otak pun segar.
Seringkas boleh aku bersiap. Bukannya aku kerja ofis nak melawa. Setakat duduk rumah menjahit aje. Sarung seluar trek dengan T-shirt pun ok. Kang nak kena tolong maklong. Lepas tu nak kena siram pokok lagi. Seperasan aku, kat luar tu pun banyak pasu-pasu bunga. Berwarna-warni.

Belum terang lagi tanah kat luar, dah macam-macam benda yang aku fikirkan untuk hari ni. Tak mungkin baju mak datin tu boleh muncul hari ni untuk dijahitkan manik. Dalam pada aku terfikir-fikir jadual kerja aku nanti, tiba-tiba terdengar satu suara kasar yang aku belum pernah dengar.

"Ni siapa Ton? Anak buah kamu tu ke?" yang tu mesti Datuk Dahlan. Aku senyum nipis sambil angguk kepala sikit kat dia. Sumpah aku tak tahu nak buat apa. Takkan laa aku nak pergi salam, cium tangan dia segala? Selang 5, 6 minit lepas tu turun pulak sorang lelaki, pandang aku sambil tersenyum.

Muka ada iras-iras Darius tapi air muka dia ni lembut, baik aje. Buka macam putera bongkak yang bengkak tu. Ni mesti abang dia Darian. Hensem!

"Haa Datuk, Yan. Ni laa anak buah saya. Panggil dia Uci. Dia tinggal sini kejap aje. Siap je baju-baju Datin tu, saya hantar dia balik" wah, bangga betul aku bila tengok maklong hantar laporan lengkap macam tu kat majikan dia. Boleh jadi pekerja berdedikasi ni.

"Hari ni, kami balik awal laa. Makan kat rumah sebab ada special guest. Boleh tak ayah?" whoaa, sopannya putera sulung ni. Aku senyum je laa. Beza giler si abang dengan si bengkak tu. Huh!

"Ok jugak tu Yan. Ton, hari ni masak lebih sikit. Kami nak balik dinner kat rumah dengan orang baru ni, boleh Uci?" tanya Datuk Dahlan. Aku angguk laju-laju. Darian ketawa tengok gelagat aku macam tu.

Bila mak datin join kami kat meja makan, lagi gamat laa dapur tu. Bukan apa, nak membincangkan menu untuk malam karang. Best betul suasana macam ni. Tiba-tiba aku
rasa sebak sangat sebab teringatkan mak kat kampung. Apa laa yang mak makan sekarang?

Aku cuba nak cover line dengan cuci pinggan-pinggan kotor kat sinki sambil lap mata yang hampir-hampir memuntahkan airnya. Tiba-tiba terasa ada tangan mengusap lembut belakang aku. Datin Darina tersenyum memujuk. Dia perasan kot mata dengan hidung aku dah merah?

"Jangan sedih. Saya akan pastikan Uci suka tinggal kat sini. Uci pun kena kerja rajin-rajin kalau nak balik kampung semula cepat, boleh?" bila aku rasa dah okey sikit, baru laa aku duduk semula di meja makan.

Selang beberapa minit Datuk Dahlan bangun usai bersarapan baru laa nampak kelibat si PBB iaitu 'Putera Bengkak Bongkak' tu, siapa lagi kalau bukan encik Darius. Sekali imbas, dah banyak surut bengkak kat bibir dia tu. Tapi aku macam pasti je dia tak suka kat aku.

Sejak mata tangga terakhir dia pijak, tak lepas pandang aku. Elehhh, ingat aku heran kau pandang aku macam tu? Ingat sikit, sebab aku paksa kau ambik injection semalam tu laa kau dah okey sikit hari ni tau.

"Haa, Yus dah bangun? Nak makan apa? Biar Mak Eton ambikkan ye" ish, manjanya budak PBB ni. Aku yang perempuan ni pun ambik sendiri tau.

"Hmm, takpe laa Mak Eton. Semalam Uci kata dia nak jaga Yus sampai mulut Yus baik. Biar dia je yang sendukkan" OMG, dia lantik aku jadi khadam dia? Biar betul! Dah setaraf hukuman pancung je aku rasa. Sesi berbalas dendam dah bermula agaknya.

Aku genggam seerat-eratnya garfu dan sudu yang ada kat tangan. Ooo, kau dah ada plan nak kenakan aku ye? Kau ingat, aku tak tahu nak counter balik? Aku okey je. Jangan nanti dah kalah, kau menangis macam Kassim Selamat pulak.

"Ha ah maklong. Semalam Uci dah cakap dengan encik Darius pasal nak jaga dia. Uci kesian kat maklong, banyak sangat benda nak kena buat" sambil aku pandang Darius dengan aura menyampah! Macam-macam aku rangka plan nak kenakan dia. Maklong tersenyum lega bila aku cakap macam tu kat dia.

Bukannya dia boleh buat apa pun. Kan dia sakit? Tapi aku tetap tak suka dengan lemparan senyuman berunsur penganiayaan kat aku.

"Haa, Uci tengok-tengokkan Yus ye. Maklong nak cuci baju kejap. Nanti Uci buat laa apa yang patut ye" macam lipas kudung maklong ke hulu kehilir kemas rumah.
"Kau nak makan apa?" aku dah berdiri sambil tengok-tengok pinggan yang banyak lagi berisi. Kalau tercicir laa pinggan ni kat Uganda, mesti pinggan-pinggan sekali diorang jilat!

"Oleh kerana kau yang nak jaga aku, so aku nak kau tahu yang aku tak makan ni semua" jelingan mata, mulut muncung sambil tuding-tuding kat depan rezeki adalah pakej yang cukup lengkap untuk aku bertambah benci kat PBB ni. Tak boleh ke cakap baik-baik depan rezeki?

"Ish, takkan nak makan yang lain pulak. Kan banyak lagi ni. Kau tinggal pilih aje. Sedap tau semua ni" aku cuba untuk bersabar lagi sebab mengenangkan dia masih lagi dalam kategori sakit. Lagipun mak aku pesan dulu pasal makanan kalau suka, makan. Kalau tak suka senyap aje. Ambil yang lain.

"Kau yang makan ke aku? Aku tak habis bagitau lagi peraturan nak jaga aku" sombong betul. Memang padan sangat laa aku letak nama PBB kat kau. Lagi kuat tangan aku pegang garfu! Sekuat aku menahan marah dalam hati. Tapi tetap aku dengar apa dia nak kata.

"Setiap pagi, aku just makan roti wholemeal dua keping dengan jus oren segelas. Aku kena jaga badan, kalau tak nanti takde job pulak. Oh ye, kau mana tau tu semua" eleh, bukan kerja aku laa nak amik tau sebab apa kau makan itu ini. Atas dasar hormat kat mak dia, aku angguk je.

"Tapi hari ni aku nak makan hotdog. Masakkan aku dua ketul. Jangan lupa telur hancur. Buat kasar-kasar. Aku ni bukannya budak kecik nak makan yang halus-halus. Buatkan aku susu panas. Oren jangan lupa. Aku nak mandi dulu. Aku tau siap aje semua tu nanti" amboi, betul-betul gaya tuan besar kau ye? Takpe..takpe. Aku ni sedar diri.

Dengan pantas aku buat semua pesanan dia. Tapi dia nak sos apa haa? Takpe laa. Aku letak aje sos cili, sos tomato dengan mayonis. Siap buat bentuk smiley lagi. Biar dia tersenyum je satu hari ni. Cepat sikit baik.

"Uci, kang hantar kat taman. Aku nak makan kat luar" hurm, dah macam orang tua kat rumah jagaan je makan sarapan kat taman ni. Lemah je badan aku nak hantar sedulang hidangan kat dia. Tak boleh ke makan aje kat dapur tu. Bukannya tercekik pun makan kat dapur tu. Opss, lupa pulak. Dia kan PBB!

Mana pulak arah nak ke taman ni? Aduh! Melilau aku cari pintu ke taman. Aku rasa dah 2 kali aku pusing laluan ni. Rumah besar sangat pun susah jugak. Ahh, aku keluar ikut pintu depan je laa.

"Hoi, kau nak ke mana tu? Aku tunggu kat sini sampai nak gastrik dah" terkejut sangat aku dengar dia sergah macam tu. Baik tak terjatuh semua makanan ni. Cepat-cepat aku melangkah nak hidang makanan depan dia.

"Sorry laa. Bukan aku sengaja lambat tapi aku tak tahu jalan. Berpusing-pusing aku cari taman kau ni haa" aku bagi alasan. Aku pun berhak nak bela diri. Tapi macam biasa laa si PBB ni. Buat pekak, selamba je baca suratkhabar. Macam aku takde. Dekat lima minit dia tak cakap apa-apa pun, aku paling badan nak ke dapur.

"Eh, kau nak pergi mana? Aku tak suruh kau ke mana-mana pun. Kan kau yang nak jaga aku sampai sihat kan? Duduk sini" sambil muncung dia mengarah ke kerusi kat sebelah dia. Cepat-cepat aku pilih kerusi bertentangan dengan dia.

Bila dia leka belek suratkhabar macam menteri nak tau hal ehwal semasa, darah aku dah naik sampai ke telinga. Dia ni nak makan ke tak? Kesian laa maklong buat kerja sesorang kat dapur tu.

"Hoi, kau ni nak makan sendiri ke, nak aku sumbatkan semua ni dalam mulut kau. Aku ni banyak kerja nak buat. Nak kena tolong maklong lagi. Bukan nak hadap muka kau 24jam. Cepat laa makan" bengang betul aku rasa masa tu. Boleh pulak dia buat muka tak bersalah depan aku.

"Selama ni ok je Mak Eton buat kerja sesorang. Dia tak komplen pun. Yang kau sibuk-sibuk ni apahal? Aku tak suruh kau suap aku dah cukup baik" baru laa dia pegang sudu dan garpu tapi tiba-tiba berkerut kening dia tengok pinggan. Apa lagi yang kurang ni?

"Woi, apa yang kau lukis ni? Kau perli aku ke hah?" cepat-cepat aku bangkit nak tengok apa yang dia kecoh sangat tu.

"Owh, yang tu. Bukan aku sengaja tapi masa aku picit botol sos tu, tiba-tiba je terbanyak pulak yang keluar. Bukan salah aku laa kan? Alaa, kau makan aje laa. Apa yang nak gaduh kan sangat" setakat gambar bibir terlebih tebal tu pun nak bising. Hahaha. Tapi kalau aku pun mungkin akan terasa kot. Ahh, anggap je tu bayaran kerana menyakitkan hati aku okey.

"Kau kata nak tolong Mak Eton tadi. Tolong apa?" menyibuk aje nak tau.

"Hmm, Datuk kata nak balik dinner kat rumah malam ni. Abang kau pun. Lagipun tu idea dia. Nak makan sebab aku ada kat sini" aku nampak terang lagi jelas betapa dia mencebik mulut bila dengar ayat aku tadi. Dah itu kenyataannya. Takkan aku nak bohong pulak. Suka hati kau laa nak percaya ke tak.

"Dah, tak selera aku nak makan lagi. Entah apa-apa yang kau masak. Bersihkan ni cepat" Darius capai suratkhabar terus masuk ke dalam. Elehhh, tak selera konon.
Licin aje pinggan tu! Apa yang sedap sangat entah sarapan macam tu. Sedap lagi nasi lemak, bihun goreng, apam pisang dengan cucur udang yang maklong buat tadi.

"Uci, maklong nak pergi pasar ni. Nak ikut tak?" terdengar suara maklong panggil aku. Baik aku ikut. Kalau tak entah apa lagi laa si PBB tu nak dera aku. Sambil sarung selipar, aku terdengar suara Datin Darina bertanya.

"Nak ke pasar ke kak? Jangan lupa barang-barang yang saya pesan tu ye? Pergi naik apa ni?" sekali imbas aku tengok mak datin tu dah cantik berhias. Mungkin nak keluar ke mana-mana.

"Err, kami naik teksi je datin" aku senyum je angguk bila mak datin pandang aku.

"Uci, Darius dah sarapan kan?" aku angguk kepala. Kan tadi aku yang bagi dia makan.

"Haa, kejap. Saya suruh dia hantarkan" huh, nak ke si Putera Bongkak tu hantar kami ni?

Tak sampai 10 mint aku nampak Darius keluar dari pintu depan menuju ke kereta warna silver. Dari riak muka dia, macam tak berapa senang je nak buat macam tu.

"Maklong, dia taknak hantar kita kot? Marah je muka dia. Uci takut laa" sempat aku berbisik kat telinga maklong perlahan.

"Alaa, Uci jangan takut. Maklong ada" terus maklong masuk ke tempat duduk belakang. Cepat-cepat aku ikut belakang maklong. Taknak kena tinggal kat rumah sesorang.
Bila aku dah selamat duduk kat sebelah maklong, tiba-tiba aku dengar suara budak eksen ni.

"Kau kata nak jaga aku sampai aku baik. Kalau nak jaga aku, kena duduk depan. Mak Eton kan sihat? Cepat dok depan!" walaupun perlahan je dia bercakap tapi tetap satu arahan untuk aku. Apa laa azab aku kenal dengan kau ni.

"Mak Eton, kita pergi tempat biasa boleh? Yus nak makan bihun sup ayam tu" haa??? Bukan tadi dia kata nak makan yang simple je ke? Ish, cakap tak serupa bikin langsung laa dia. Berkerut kening aku bila fikir pasal dia ni. Sakit kepala.

Dengan maklong, bukan main mengada-ngada lagi. Dengan mak dia sendiri macam kayu je. Keras, kaku!

Dalam masa 15 minit, dia berhentikan kereta kat tempat parking. Aku keluar kereta menunggu maklong. Bila aku tengok si PBB ni tak keluar, cepat-cepat aku ketuk tingkap kereta.

"Apasal kau tak ikut? Kang kau jugak yang nak makan. Lagipun banyak barang nak beli ni" takkan lembik sangat dia ni tak tahu nak tolong orang perempuan?

"Hoi, kau ingat aku ni driver kau ke nak suruh-suruh aku buat itu ini. Pergi laa cepat" terus dia tutup tingkap kereta. Eiii, geramnya aku! Cepat-cepat aku pusing pergi kat pintu dia. Terus aku bukak pintu tu dengan rasa marah.

"Hoi, kau ni lelaki ke apa haa? Aku cakap baik-baik sebab aku tengok tangan kaki kau tu ok je. Tak boleh ke kau tolong maklong aku tu angkat barang. Kau ni kan, betul-betul spoil brat tau tak!!!" sikit lagi aku boleh capai senada dengan Ziana Zain laa.

Terkejut agaknya dengar aku jerit macam tu kat tempat parking, dia keluar jugak. Puas hati aku. Jangan ingat kau anak majikan, boleh goyang kaki je ek. Orang lelaki Islam kena tau macam mana nak berbuat baik dengan orang sekeliling.

Lepas ni dia buat hal lagi, memang aku bagi makan dalam punya. Mesti selama ni mak datin tu layan je kerenah anak bongsu dia ni. Huh, mengada-ngada!

6 comments:

  1. yeah ade n3 thanks... garangnye si uci ni ye.marah2 syg tu,hehehe....

    ReplyDelete
  2. orang kata (bkn k.yus kata).. klu benci skrg nanti esok2 suka.. kan Uci.. memang happening la si PBB n Uci ni.. SUPERB!

    ReplyDelete
  3. tp yg ni mmg benci kakyus!

    xkira org mana yg kata..

    tengs byk2 akk 4 ur supports..

    ReplyDelete
  4. Hahahha...suka sangat. Tak sabarnya nak tunggu Darian ngorat Uci. Padan muka si Darius....

    ReplyDelete
    Replies
    1. suka yer Aziela..hehehe..

      tgk ler cmne..sape yg ngorat sape, sape dpt sape..

      tengs dear singgah sini..nnt singgah lg yer..

      =)

      Delete